Σκεφτόμαστε πολύ και αισθανόμαστε λίγο.

Και κάπως έτσι καταστρέφονται οι σχέσεις αγάπη μου.
Από την πολύ σκέψη.
-η και από την καθόλου-.
Στερούμε από τον εαυτό μας τα βαθιά συναισθήματα,
για χάρη μιας φανταστικής πραγματικότητας.
Ερωτευόμαστε χωρίς να έχουμε έρωτα.
Ξεχνάμε το πάθος,τον πόθο,το δόσιμο,το δέσιμο, γιατί κατά την λογική μας φρούρηση ,αυτά μας οδηγούν σε κακουχίες.
Και φτιάχνουμε ναυάγια
παντού.
Και η δεσποινίς Κατάρρευση σε φλερτάρει επίμονα..
Η ιδανική πραγματικότητα κάθεται στο παγκάκι και γελάει μαζί σου.
Κάνει τρελό χάζι με σένα που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το υποθετικό και παραμυθένιο από το γνήσιο και υπαρκτό.
Για άλλη μια φορά.

Σοφία