Αγώνας ταχύτητας μου έχεις γίνει και πονάω....

Το πόσο γρήγορα περνά ο καιρός το καταλαβαίνεις όταν πέρασε.

Οι μέρες στο ημερολόγιο σου φαίνονται μακριά και ψιθυρίζεις μέσα σου ότι και καλά έχεις καιρό.
Απίστευτος πλανευτής ο χρόνος ο κοντινός.
Δεν σου λέω για τον μακρινό του τύπου ’πως περνάν τα χρόνια αδελφέ μου’
Εδώ μιλάμε για τις μέρες.
Τις καθημερινές και βαρετές ίσως.

Και ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι ότι από Δευτέρα που σηκώθηκες μουτρωμένος, έφτασες στο χαμογελαστό Σάββατο.
Και λες ύστερα ότι δεν πρόλαβες.
Να πεις ένα συγγνώμη, ένα αγαπώ, ένα θέλω, ένα όχι, μια μοναχική βόλτα, ένα δεκάλεπτο σιωπής.
Και τα αναβάλλεις για την άλλη εβδομάδα όπως πάντα.
Από Δευτέρα πάλι.

Μα πως βγήκα out of control αφού όλα τα είχα υπό κοντρόλ;
Έλα μου ντε!
Εδώ σε θέλω εξυπνάκια.
Όσο οργανώνεσαι με πρόγραμμα ωρών, τόσο ανοργάνωτος θασαι.
Φύση-κος νόμος.

Είδες κανένα δέντρο να λέει θα γύρω δεξιά για 6 ωρίτσες να ξεπιαστώ και μετά θα ξανακάτσω όρθια;
Είδες κανένα ζώο να κάνει γιόγκα 5.30 με 7 για να ανακαλύψει σε πιο σημείο θα βρει τροφή;
Ωχ μωρέ τι σχέση έχω εγώ με αυτά;
Εγώ έφυγα από την φύση. ΖΩ αλλού.
Σε οργανωμένο κάμπινγκ ανθρώπινων ομοιωμάτων , αραδιάζω την ζωή μου και την κοντρολάρω βάσει του προγράμματος λειτουργίας.
Και έτσι γεμίζω τον χρόνο μου.

Τι είναι ο χρόνος να γεμίσει με αηδίες;

Σακί;

Ο χρόνος είναι ένα ποτήρι νερό.
Όσο γρήγορα η αργά σε γουλιές το πίνεις 
Θα παραμένει το ποτήρι γεμάτο νερό, που σου δόθηκε.
Τον τραβάς από δω να τον μεγαλώσεις μπας και επιτύχεις
Άγνωστο κάθε φορά τι.
Και το μόνο που δεν κάνεις είναι να τον αφήσεις να κυλήσει χωρίς τα βρωμόχερα σου.
Χωρίς τις βιασμένες σκέψεις σου 
Χωρίς την α-φύσικη βιασύνη σου.

‘Η ζωή μας είναι μια αστραπή ….μα προλαβαίνουμε .΄’
Εσύ δεν προλαβαίνεις! '

Σοφία Χρήσταινα