Εκεί πάνω σε βρίσκει η ποίηση.

Eκεί που ξανασκέφτεσαι αν γίνεται οι άνθρωποι
να σμίξουν
όχι μόνο την ώρα μιας επικείμενης καταστροφής
αλλά και μέσα στη βολή των ήσυχων ημερών τους
Aν γίνεται να συναντηθούν οι φίλοι που έχουνε ξεκόψει
όχι μόνο στην έξαρση των λυτρωτικών τους οραμάτων
αλλά και μέσα στην τριβή ατομικών επιδιώξεων
Aν γίνεται οι άλλοι να χωρέσουν στον προσωπικό σου
χρόνο
μαζί τους να μονοιάσεις μες στον απόρρητό σου χώρο
Aν γίνεται μονάχος σου να βρεις έναν καινούργιο φίλο
ανάμεσα σ´επιθετικούς γνωστούς και προσηνείς
αγνώστους
Aν γίνεται να συμπορευτείς με τους παντοτινούς χορτάτους
που τώρα κόπτονται για εκείνους που πεινούν
εκεί που αναλογίζεσαι αν μπορείς ακόμα ν´απευθύνεσαι
σε όσους απορρίπτουν πριν καν ακούσουνε τα λόγια σου
να μην σιωπάς μπροστά σ´αυτούς που δεν θέλουνε να ξέρουν
πως όλοι μαζί βαδίζουμε προς τον θάνατο
εκεί που προσπαθείς να μεταπείσεις όσους αρνιούνται
πως η ζωή είναι από μόνη της ένα θαύμα...

Εκεί πάνω σε βρίσκει η ποίηση.

Τ. Πατρίκιος