Είμαστε πάντα το παιδί μιας μάνας

Έφυγε όταν ήμουν 25 χρονών.

Πάνω στο καλύτερο

Τότε που οι σχέσεις αποκτούνε νόημα.

Δεν είσαι πια  το παιδί αλλά δεν είσαι και τόσο μεγάλη

Είσαι στην μέση.

Που ψάχνεις να βρεις με ποιους θα δεθείς για πάντα .

Έφυγε χωρίς να με προειδοποιήσει .

Της το κρατάω.

Όχι που με άφησε.

αλλά που δεν μου χε πει ποτέ μέχρι τότε ότι μπορεί να φύγει μια μέρα.

Είκοσι πέντε χρόνια μετά το αποχαιρετιστήριο φιλι νιώθω ακόμα τόσο ορφανή όπως τότε.

Της το  κρατάω σου λέω.

Γιατί δεν μου πε ότι θα ζήσω χωρίς την χαρά της φροντίδας της.

Και έγινα μάνα στην θέση της μάνας

Με ρόλο να μεγαλώνω μια άλλη μάνα

Της το κρατάω.

Που δεν μου έμαθε τα κόλπα να μεγαλώνω ένα παιδί αλλα μου έδειξε ότι γίνεται τελικά χωρίς συμβουλές.

Μια ζωή ζω  με την σκέψη της

Όπως όλες οι μάνες

Μόνες

Και δυνατές.

Της το κρατάω!

Δεν μου πε ποτέ ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, γιατι είμαι μαμά.

Όλα αυτά που τις κρατάω με μούτρα ή παράπονο

Είναι ο δεσμός μας

Και δεν διαφέρει καθόλου με τους  δεσμούς που χουνε οι άλλες με τις ζωντανές μάνες.

Οι μητέρες ποτέ δεν πάνε στην κόλαση

Έχει φτιαχτεί ένα μέρος εκεί ψηλά στο ουρανό με παγκάκια σε λουλουδιασμένα πάρκα και κάθονται εκεί.

Και μιλάνε στο κινητό μαζί μας

-Έτσι ακριβώς γλυκιά και όμορφη μου κόρη.

Σοφία Χρήσταινα