Τίποτα δεν κυματίζει
καλύτερα στον αέρα από την ελεύθερη ψυχή
Που δεν είναι
σαν το πουλί
Είναι πιο
ελαφριά.
Είναι κάτι
σαν ένα πανί ,ένα ύφασμα που πάει όπου το πάει ο άνεμος.
Απορώ τις άλλες
μέρες που δεν κυματίζει και είναι κλεισμένη σε ένα σκοτεινό δωμάτιο πίσω από την
ντουλάπα
πως αισθάνεται.
Φλυαρεί με
το κοντάρι για το πότε θαρθεί η μέρα εκείνη.
Γιατί είμαστε
ακόμα φυλακισμένες ψυχές.
Μπαινοβγαίνουμε
στο σκοτεινό δωμάτιο ανάλογα με τις συμβάσεις .
Κυματίζουμε σύμφωνα
με τα συμβόλαια.
Και
μονολογούμε :
Θεέ μου ,να
μην τελειώσει η μέρα αυτή,
ή στην καλύτερη
περίπτωση να μας ξεχάσουνε εκεί έξω.
Σοφία
Χρήσταινα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου